Frozen shoulders worden gezien als een van de meest uitdagende aandoeningen. In tegenstelling tot de misvatting dat ze vanzelf oplossen zonder interventie, vereisen deze aandoeningen vaak zorgvuldig beheer en ingrijpen. In dit artikel gaan we dieper in op de diagnose en managementstrategieën voor frozen shoulder. 

Frozen shoulders kunnen mensen van verschillende leeftijdsgroepen en achtergronden treffen, maar verschillende risicofactoren verhogen de kans op het ontwikkelen van deze aandoening. Primaire kapselontsteking treft 2-5% van de bevolking en secundaire kapselontsteking door schildklieraandoeningen of diabetes heeft een prevalentie van maar liefst 4-38% procent, wat uitzonderlijk hoog is. Er zijn nog enkele andere risicofactoren. Patiënten met een voorgeschiedenis van de ziekte van Dupuytren lopen ook een verhoogd risico. Frozen shoulders worden vaak gekenmerkt door geleidelijke verstijving en toenemende pijn na verloop van tijd. 

De aandoening verloopt in verschillende voorgestelde fasen:De vroege fase wordt gekenmerkt door scherpe pijn bij bewegingen, pijnlijke pijn in rust en slaapstoornissen. De tweede en derde fase gaan gepaard met bewegingsverlies in alle vlakken en kunnen enkele maanden duren. Histologisch is er een verschil tussen de twee, maar klinisch niet. In de vierde fase neemt de pijn af, maar kan de stijfheid tot 24 maanden aanhouden. Toch zullen niet alle patiënten na twee jaar klachtenvrij zijn. De typische duur van een frozen shoulder is 30 maanden, maar 50% van de mensen blijft milde tot matige beperkingen ervaren jaren nadat de aandoening zich voor het eerst manifesteert. 

Behandelbenaderingen voor bevroren schouders:Er bestaan meerdere behandelingsmogelijkheden voor de frozen shoulder. Maar wat is effectief? Patiënten moeten worden voorgelicht over de natuurlijke geschiedenis van frozen shoulders en het belang van het aanpassen van hun activiteiten om een pijnvrij bewegingsbereik te bevorderen. Steroïde injecties(eerste 12 weken), gecombineerd met schoudermobiliteit en rekoefeningen, worden het sterkst aanbevolen voor pijnverlichting op korte termijn. Rekoefeningen moeten worden afgestemd op de mate van prikkelbaarheid. Oefentherapie moet op maat worden uitgelegd per persoon.